My name is Vasilis and my main objective at this time is my studies in Modern Greek Literature at the Aristotle University of Thessaloniki. I have recently turned 21 and have been living in Thessaloniki with my brothers for the last three years. My characteristic is my passion to volunteer and to travel and many times I’m able to combine them, I will give you more details below.
A few words for me. What does it mean “volunteering” for me? Many different things come to mind when I hear this word. First of all, volunteering means to offer. Means helping people or groups in need without waiting for a reward. You do it because you want it. It’s a way you can express many aspects of yourself, feelings, thoughts, and ideas. You feel free to express your sensitivities, but also sometimes the skills you may be hiding in or may not yet discover.
When did I start volunteering?
To be honest, coming from a provincial town where I lived until my 17th, I didn’t know much about volunteering until then. Then, coming to Thessaloniki, a big city with many opportunities in many areas, especially in the youth field, I got in touch with volunteering, since, of course, I searched many ways and the volunteer programs in which I could participate. Since then, starting from my student years, I have started to actively participate in many volunteer programs through various organizations, and even today, 3 years later, I have not stopped taking advantage of the opportunities presented to me, without being always easy and achievable, but if you really want something, you can find a way, as mentioned above.
How did I start volunteering? What triggered my engagement with this? It was Christmas time if I remember correctly when a good friend of mine called me and said, “In the afternoon I’ll go to a meeting in a cafe in the centre, and you have to come because I think you’ll be very interested. See you later! “. Without many words, I accepted this interesting, as she said, proposal and I went. The meeting was about getting to know an informal group of young people who had just started to get active in the youth sector. Let’s note here that this is what happened in the city I came from, Katerini. So listening to information and the details about the team’s actions and the purpose of creating, it immediately caught my interest. Then, I also learned about the existence of youth mobility programs within Erasmus + and details on how you can participate in them. Of course, at first, seemed “Chinese” to me, but step-by-step I started to digest and to understand them.
Which was my first volunteering experience? What feelings did it create to me? It was May of 2017 when I remember ringing my phone and being told that I had been accepted to a youth exchange in Spain. My emotions? Indescribable. First trip abroad, first time on a plane, first time on an Erasmus + program, in an international environment, with 40 people I didn’t know before, what we call “out of my comfort zone”. So, both excited and curious about this new experience, I travelled to Barcelona, with 6 other Greek participants. The project took place in a village, quite far from the noise of the city. To be honest, getting there and taking a first look at the place, I had doubts, but, on the same night, I got to love with the place and the people.
So, I spent almost a week in another country, with people from 7 different European countries, spending every moment of the day together, except the hours that we were sleeping – though not many – doing activities on urban culture and street art, which were our topics. And the last day, at our final event, I found myself singing rap, since I first wrote the lyrics with my imagination, in front of an audience consisting mainly of youngsters from the provincial Spanish town. Returning to Greece after this perfect journey full of expectations and new experiences, I felt more “full” and more “powerful” as a human being. It took a long time to start to fade from my mind and it still exists.
In how many European youth projects have I participated in? Is there any that is my favourite till now? Overall, the times I’ve travelled by this way of volunteering through Erasmus+ projects are around 7. This number includes both youth exchanges, either as a participant or team leader, as well as training courses, which are usually shorter and involve people who have an experience – small or big – about youth work.
Of course, there were good and less good moments between them. Certainly, the ones that prevail are the good ones and those that have caused me “strong” emotions. I can’t rank them hierarchically but all I can say for sure is that each one has given me a different and a unique “flavour” that accompanies me even today. I have some favourite “trips”, starring in Romania. A youth exchange, my first as a team leader, which I singled out for its separate thematic, which was about racism and discrimination against the Roma community. So, in the same country, one year after, but in a city, this time, I volunteered for about a month and a half. Then, I will talk about this experience in more detail.
Except for my volunteering experience abroad, have I ever volunteer locally? Yes, of course. My first contact with local actions was in December 2017, when many different content actions took place due to World Volunteering Day. So, I participated with other volunteers to decorate – for Christmas – an institution that accommodates children with special needs. We sang Christmas songs, painted, danced and spent time together. The most important thing to me and the “gift” I received from this involvement was the big smile of these children, who enjoyed simple things, which we often consider to be facts.
Quite a large part of my volunteer journey is my involvement in OPEN HOUSE THESSALONIKI, an architectural institution that turns the whole city into a huge museum. Specifically, on the last weekend of November, 100, approximately, buildings, public and private, open its doors to welcome the public, residents or visitors of the city. This is contributed by about 600 volunteers, who take the role of a tour guide at that time and pass on their knowledge to the stakeholders. This year is the third consecutive time I have been involved in this institution, with an upgraded role as “Area curator”.
What was the longest period of volunteer abroad? Where and when did this voluntary participation take place? We came up with a favourite question since I can talk endless hours about my experience that took place last summer in Timisoara, Romania, which lasted for about 50 days. It was early June when I was thinking about my summer plans, whether I would find a job, vacation on a Greek island, or volunteer abroad. As you can understand, the last option won me over. So, I applied for a project under the European Solidarity Corps and after some steps, I was finally accepted. My next step was to announce it to my friends and to my parents who had doubts because the time was long and they wanted me in Greece during their summer plans.
However, I arrived in Romania around mid-July and left by the end of August. So far, it’s been one of the best and most beautiful choices I’ve ever made. This feeling is related to the topic of the project, which was the creation of 5 youth centres in 5 different neighbourhoods of the city. This was made possible by the renovation of old industrial buildings that were no longer in use. In this way, I gained skills in painting, cleaning, making pallet furniture, and in general, making objects that I could not imagine transforming into something so beautiful and useful at the same time.
In addition to the aspects of the project, this volunteer summer adventure gave me the opportunity, for a month and a half with 90 people from different cultural backgrounds, to discover and accept some things about myself that I am grateful for today. Finally, I realized how important is the word “solidarity” and how remarkable it is to contribute and help all of us to a better future, in which way everyone can contribute.
What would I recommend to someone who wants to volunteer? What advice would I give? Of course, I would say a big ‘Yes’ to anyone who wants to participate in any form of volunteering, to offer and to help with the aim of improving society. But you have to search for it. Get informed, go to workshops about volunteer programs, inform your friends and influence them on the philosophy of volunteering, dare and take risks. Step by step, you will see self-improvement, whether small or big, it doesn’t matter. And remember “your only limit is your mind”.
Vasilis Tsalos
Μία συνέντευξη στον … εαυτό μου!
Δυο λόγια για εμένα.
Ονομάζομαι Βασίλης και η κύρια ιδιότητα μου αυτήν την περίοδο είναι οι σπουδές μου στην Νεοελληνική Φιλολογία του ΑΠΘ. Έγινα πρόσφατα 21 και τα τελευταία τρία χρόνια μένω στην Θεσσαλονίκη μαζί με τα αδέρφια μου. Χαρακτηριστικό μου είναι η αγάπη για τον εθελοντισμό και για τα ταξίδια, με πολλές φορές να καταφέρνω να τα συνδυάζω, θα σας εξηγήσω αναλυτικά στην συνέχεια.
Τι είναι ο εθελοντισμός για εμένα; Πώς το αντιλαμβάνομαι; Όσο απλή φαίνεται η ερώτηση αυτή, άλλο τόσο σύνθετη είναι μέσα στον μυαλό μου. Μου έρχονται πολλά και διαφορετικά πράγματα κατά νου με το άκουσμα αυτής της λέξης. Πρώτα απ’όλα, εθελοντισμός σημαίνει προσφορά. Σημαίνει βοήθεια σε άτομα ή ομάδες που το έχουν ανάγκη, χωρίς να περιμένεις κάποιο αντάλλαγμα. Το κάνεις, επειδή το επιθυμείς. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορείς να εκφράσεις πολλές πτυχές του εαυτού σου, συναισθήματα, σκέψεις, ιδέες. Νιώθεις ελεύθερος να εκδηλώσεις τις ευαισθησίες σου, αλλά και καμιά φορά και τις ικανότητες που ίσως κρύβεις μέσα σου ή που ίσως δεν έχεις ακόμη ανακαλύψει.
Πότε άρχισα να ασχολούμαι με τον εθελοντισμό; Για να είμαι ειλικρινής, όντας προερχόμενος από μία επαρχιακή πόλη όπου κατοικούσα μέχρι τα 17 μου, δεν ήξερα πολλά περί εθελοντισμού έως τότε. Ερχόμενος , έπειτα, στην Θεσσαλονίκη, μία μεγάλη πόλη με αρκετές ευκαιρίες σε πολλούς τομείς, ειδικά για την νεολαία, ήρθα σε επαφή με το κομμάτι του εθελοντισμού, αφού βέβαια έψαξα και αναζήτησα μόνος μου τρόπους και εθελοντικά προγράμματα στα οποία μπορούσα να συμμετέχω. Έκτοτε, από την αφετηρία, δηλαδή, των φοιτητικών μου χρόνων, άρχισα να συμμετέχω ενεργά σε πολλά εθελοντικά προγράμματα μέσω διαφόρων οργανώσεων, και, ακόμη και σήμερα, 3 χρόνια μετά, δεν έχω σταματήσει στιγμή να εκμεταλλεύομαι τις ευκαιρίες που μου παρουσιάζονται, χωρίς να είναι πάντα εύκολο και επιτεύξιμο, αλλά εάν θέλεις κάτι πολύ, βρίσκεις τρόπους και διεξόδους, όπως προαναφέραμε.
Πώς άρχισα να ασχολούμαι με τον εθελοντισμό; Τι αποτέλεσε το έναυσμα για την ενασχόληση μου με αυτόν; Ήταν περίοδος Χριστουγέννων, αν θυμάμαι καλά, όταν μία πολύ καλά μου φίλη με πήρε τηλέφωνο και μου είπε χαρακτηριστικά «Το απόγευμα θα πάω σε μία συνάντηση σε ένα καφέ στο κέντρο, θα έρθεις και εσύ γιατί πιστεύω θα σε ενδιαφέρει πάρα πολύ. Τα υπόλοιπα από κοντά!». Χωρίς πολλά λόγια, δέχτηκα αυτήν την ενδιαφέρουσα, όπως είπε, πρόταση και πήγα. Η συνάντηση, με λίγα λόγια, αφορούσε την γνωριμία μας με μία άτυπη ομάδα νέων, η οποία μόλις είχε αρχίσει να δραστηριοποιείται και να παίρνει μορφή και σχήμα. Να σημειώσω σε αυτό το σημείο, πως αυτό συνέβη στην πόλη από όπου κατάγομαι, την Κατερίνη. Ακούγοντας, λοιπόν, πληροφορίες σχετικά με τις δράσεις της ομάδας και τον σκοπό δημιουργίας της, μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον. Τότε, έμαθα και για την ύπαρξη των προγραμμάτων κινητικότητας των νέων στα πλαίσια του Erasmus+ και λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο εκτέλεσης τους. Φυσικά, στην αρχή μου φάνηκαν «κινέζικα», αλλά σιγά-σιγά άρχισα να τα αφομοιώνω.
Ποια ήταν η πρώτη μου εθελοντική εμπειρία; Ποια συναισθήματα μου δημιούργησε; Ήταν Μάιος του 2017, όταν θυμάμαι να χτυπάει το τηλέφωνο και να μου λένε πως έχω γίνει δεκτός σε μία ανταλλαγή νέων, στην Ισπανία. Η χαρά μου; Απερίγραπτη. Πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό, πρώτη φορά σε αεροπλάνο, πρώτη φορά σε Εrasmus+ πρόγραμμα, σε διεθνές περιβάλλον, με 40 ανθρώπους που δεν γνώριζα, αυτό που ονομάζουμε «out of my comfort zone». Με μεγάλη ανυπομονησία αλλά και με πολλή αγωνία ταξίδεψα λοιπόν για την Βαρκελώνη. Το πρόγραμμα έλαβε χώρα σε ένα χωριό, αρκετά μακριά από την βαβούρα της πόλης. Για να πω την αλήθεια, φτάνοντας εκεί και ρίχνοντας μία πρώτη ματιά στο μέρος, μου δημιουργήθηκαν αμφιβολίες, οι οποίες, όμως, το ίδιο κιόλας βράδυ άρχισαν να υποχωρούν.
Πέρασα, μ’ αυτά και μ’ αυτά, μία εβδομάδα σε μία άλλη χώρα, με άτομα από 7 διαφορετικές χώρες της Ευρώπης, περνώντας κάθε στιγμή της ημέρας μαζί, εκτός βέβαια από τις ώρες που κοιμόμασταν – αν και δεν ήταν και πολλές – πραγματοποιώντας δραστηριότητες σχετικά με το urban culture και το street art, τους βασικούς, δηλαδή, πυρήνες του προγράμματος. Κι έτσι, λοιπόν, βρέθηκα να τραγουδάω ραπ, αφού πρώτα έχω γράψει τους στίχους με την φαντασία μου – όντας μη γνώστης στιχουργικών δεξιοτήτων – μπροστά σε κοινό που αποτελούνταν κυρίως από παιδιά και εφήβους της επαρχιακής – πάλι καλά – Ισπανικής πόλης. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έπειτα από το τεράστιο αυτό πνευματικό, κατά κύριο λόγο, ταξίδι γεμάτο προσδοκίες και νέες εμπειρίες, αισθανόμουν πιο «γεμάτος» και πιο «δυνατός» ως άνθρωπος. Η ανάμνηση που μου είχε αφήσει ήταν γλυκύτατη, με αποτέλεσμα να περάσει πολύς καιρός έτσι ώστε να αρχίζει να ξεθωριάζει από την σκέψη μου.
Σε πόσα ευρωπαϊκά προγράμματα νεολαίας έχω πάρει μέρος; Υπάρχει κάποια διαβάθμιση αυτών ή κάποια που να ξεχώρισα; Συνολικά, οι φορές που έχω ταξιδέψει με αυτόν τον τρόπο είναι γύρω στις 7.Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται τόσο ανταλλαγές νέων, είτε ως συμμετέχων είτε ως αρχηγός της ομάδας, όσο και σχέδια κατάρτισης, τα οποία συνήθως είναι μικρότερης διάρκειας και συμμετέχουν άτομα τα οποία έχουν μία εμπειρία – μικρή η μεγάλη – πάνω στο youth working.Σίγουρα, ανάμεσα σε αυτά υπήρχαν και καλές και λιγότερο καλές στιγμές. Σίγουρα, αυτές που υπερισχύουν είναι οι καλές και αυτές που μου προξένησαν «δυνατά» συναισθήματα. Δεν μπορώ να τα κατατάξω ιεραρχικά αλλά το μόνο που μπορώ να επισημάνω σίγουρα είναι πως το καθένα μου έδωσε μία διαφορετική, και, ίσως μοναδική «γεύση», η οποία με συντροφεύει ακόμη και σήμερα, ειδικά σε στιγμές που το έχω ανάγκη. Σίγουρα, έχω και κάποια αγαπημένα «πνευματικά ταξίδια», όπως είπαμε πριν, με πρωταγωνίστρια την Ρουμανία. Μία ανταλλαγή νέων, η πρώτη μου ως team leader, την οποία ξεχώρισα για την ξεχωριστή της θεματική, η οποία ήταν σχετικά με τον ρατσισμό και τις διακρίσεις απέναντι στην κοινότητα των Ρομά. Στην ίδια λοιπόν χώρα, αλλά σε πόλη, αυτή τη φορά, βρέθηκα το καλοκαίρι που πέρασε, όπου συμμετείχα ως εθελοντής για ενάμιση περίπου μήνα. Στην συνέχεια θα σας μιλήσω εκτενέστερα για την εμπειρία μου αυτή.
Εκτός από την εθελοντική μου συμμετοχή σε προγράμματα στο εξωτερικό, έχω συμμετάσχει ως εθελοντής σε τοπικό επίπεδο; Ναι, φυσικά. Η πρώτη μου επαφή με τοπικές δράσεις ήταν τον Δεκέμβριο του 2017, όταν πραγματοποιήθηκαν πολλές δράσεις ποικίλου περιεχομένου, λόγω της παγκόσμιας ημέρας του εθελοντισμού. Πήγα, λοιπόν, μαζί και με άλλους εθελοντές να διακοσμήσουμε – εν όψει των Χριστουγέννων – ένα ίδρυμα που φιλοξενεί παιδιά με ειδικές ανάγκες. Τραγουδήσαμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ζωγραφίσαμε, χορέψαμε και περάσαμε χρόνο μαζί. Το σημαντικότερο για εμένα και το «δώρο» που έλαβα από αυτήν μου την πράξη ήταν το χαμόγελο αυτών των παιδιών, τα οποία χαίρονταν με απλά πράγματα, τα οποία εμείς συχνά θεωρούμε δεδομένα.
Αρκετά μεγάλο μέρος της εθελοντικής μου πορείας αποτελεί και η εμπλοκή μου στο OPEN HOUSE THESSALONIKI, έναν αρχιτεκτονικό θεσμό κατά τον οποίο όλη η πόλη μετατρέπεται σε ένα τεράστιο μουσείο. Πιο συγκεκριμένα, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, 100 περίπου κτίρια, δημόσια και ιδιωτικά, ανοίγουν τις πόρτες του για να υποδεχτούν το κοινό, τους κατοίκους ή τους επισκέπτες της πόλης. Φυσικά, σε αυτό συμβάλλουν οι 600 περίπου εθελοντές, οι οποίοι παίρνουν τον ρόλο του ξεναγού εκείνο το διάστημα και μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις τους στους ενδιαφερομένους. Φέτος, είναι η τρίτη συνεχόμενη φορά που συμμετέχω στον θεσμό αυτό, με αναβαθμισμένο ρόλο ως «υπεύθυνος περιοχής».
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο διάστημα που εκτελούσα χρέη εθελοντή; Πού και πότε έλαβε χώρα η εθελοντική αυτή συμμετοχή; Φτάσαμε, λοιπόν , σε μία αγαπημένη ερώτηση, αφού μπορώ να μιλάω ατελείωτες ώρες για την εμπειρία μου αυτή η οποία διαδραματίστηκε το περασμένο καλοκαίρι στην Τιμισοάρα της Ρουμανίας και διήρκεσε 50, περίπου, ημέρες. Ήταν αρχές Ιούνη όταν σκεφτόμουν τα καλοκαιρινά σχέδια μου, αν θα έβρισκα κάποια δουλειά, αν θα πήγαινα διακοπές σε κάποιο ελληνικό νησί ή αν θα πήγαινα για εθελοντισμό στο εξωτερικό. Όπως καταλάβατε, με κέρδισε το τελευταίο. Υποβάλλω, λοιπόν, αίτηση για ένα πρόγραμμα στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Σώματος Αλληλεγγύης ( European Solidarity Corps) και έπειτα από κάποια στάδια, γίνομαι τελικά δεκτός. Το ανακοινώνω, έπειτα, σε φίλους-γονείς, οι οποίοι είχαν τις αμφιβολίες τους, καθώς το χρονικό διάστημα ήταν μεγάλο και με ήθελαν στην Ελλάδα κατά τα καλοκαιρινά τους σχέδια.
Παρόλα αυτά, έφτασα στην Ρουμανία γύρω στα μέσα Ιουλίου και έφυγα προς το τέλος του Αυγούστου. Έως τώρα, ήταν μία από τις καλύτερες και πιο όμορφες επιλογές που έχω κάνει. Αυτό σχετίζεται τόσο με την θεματική του προγράμματος, η οποία ήταν η δημιουργία 5 κέντρων νεότητας σε 5 διαφορετικές γειτονιές της πόλης. Αυτό κατέστη δυνατόν με την ανακαίνιση παλαιών βιομηχανικών κτιρίων που δεν χρησιμοποιούνταν πια. Απέκτησα μ’ αυτόν τον τρόπο δεξιότητες στο βάψιμο, στο καθάρισμα, στην κατασκευή επίπλων από παλέτες και, γενικά, σε κατασκευές από αντικείμενα που δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα μεταμορφώνονταν σε κάτι τόσο όμορφο και ταυτόχρονα χρήσιμο.
Πέρα από τα διαδικαστικά του προγράμματος, η εθελοντική μου αυτή καλοκαιρινή περιπέτεια μου έδωσε την ευκαιρία, αλληλεπιδρώντας για ενάμιση μήνα με 90 άτομα από διαφορετικά πολιτιστικά περιβάλλοντα, να ανακαλύψω και να αποδεχτώ κάποια πράγματα για τον εαυτό μου, για τα οποία σήμερα είμαι ευγνώμων. Τέλος, συνειδητοποίησα πόσο σημαντική και πόσο βάρος φέρει η λέξη «αλληλεγγύη» (solidarity) για μία κοινωνία που το έχει ανάγκη και πόσο αξιοσημείωτη είναι η συμβολή και η βοήθεια όλων μας για ένα καλύτερο μέλλον, με όποιον τρόπο μπορεί να συμβάλει ο καθένας.
Τι θα πρότεινα σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τον εθελοντισμό; Ποιες συμβουλές θα έδινα; Σίγουρα, θα έλεγα ένα μεγάλο «Ναι» σε όποιον θέλει να συμμετέχει σε οποιαδήποτε μορφή του εθελοντισμού, αρκεί βέβαια αυτή του η επιθυμία να πηγάζει από μέσα του και να γίνεται στα πλαίσια της προσφοράς και της βοήθειας, με στόχο την βελτίωση της κοινωνίας. Επίσης, πρέπει να ψάξεις για να βρεις. Να ενημερώνεσαι, να πηγαίνεις σε ημερίδες σχετικά με εθελοντικά προγράμματα, να ενημερώνεις τους φίλους σου και να τους επηρεάζεις θετικά ως προς την φιλοσοφία του εθελοντισμού, να τολμάς και να παίρνεις ρίσκα. Βήμα – βήμα, θα δεις μια αυτοβελτίωση, είτε μικρή είτε μεγάλη, δεν έχει σημασία. Και να θυμάσαι «your only limit is your mind».
Βασίλης Τσαλός
